From Russia with Love - 1 - Open Engineering For Myanmar

ကၽြန္ေတာ္႔ အေနနဲ႔ အခုဆို ျပန္ရဖို႔ ရက္ပိုင္းပဲ လိုပါေတာ႔တယ္။ အလြန္ဆံုး ရက္ ၂၀ ေလာက္အတြင္း ျပည္ေတာ္ျပန္ရပါေတာ႔မယ္။ မျပန္ခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ႔ထိုင္ခဲ႔၊ စာသင္ခဲ႔ရင္း အမွတ္တရေလးေတြ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို နည္းနည္းခ်င္းေရးခဲ႔ဖို႔ စိတ္ကူးေပၚလာပါတယ္။ အမွားေတြ၊ တစ္လြဲ လုပ္ခဲ႔တာေလးေတြကိုလည္း ေနာက္လူေတြ သင္ခန္းစာ ယူလို႔ရေအာင္ ေရးခဲ႔ေပးပါ႔မယ္ဗ်ာ။

၁၄-၉-၂၀၀၂ မနက္ ၈-၃၀ မွာ မႏၱေလးဘူးတာကို ရထားဆိုက္တယ္။ နန္းတြင္းက အထက္တန္းေက်ာင္းထဲမွာ ေလယာဥ္ကိုေစာင္႔ရင္း ကိုယ္သယ္လာတဲ႔ အထုပ္ၾကီးထဲက ပစၥည္းေတြကို အေလးခ်ိန္ ခ်ိန္ၾကည္႔လိုက္၊ ျပန္ေလ်ာ႔လိုက္နဲ႔ အလုပ္ေတြမ်ားေနတယ္။ ကီလို ၄၀ ပဲ သယ္လို႔ရမယ္ဆိုတဲ႔ သတင္း အမွား ေၾကာင္႔ စားစရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေဖာက္စား ပစ္လုိက္ၾကတယ္ အဟိ။ လာကူတဲ႔ ရဲေဘာ္ေလးကို မသယ္ႏိုင္တာေတြ အကုန္ေပးလိုက္လို႔ ေပ်ာ္သြားေလရဲ႕။ ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ႔ ပိုက္ပိုက္ေလးနဲ႔ အိမ္ကို ဖုန္းတန္းစီျပီး ဆက္ေနၾကေလရဲ႕။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔အိမ္က မၾကာေသးခင္ကမွ ဟန္းဖုန္းရလို႔ လာေပးထားတာနဲ႔ အလွည္႔က် ဆက္ၾကတယ္။ မဆက္ခင္ သူငယ္ခ်င္းက ၾကိဳမွာထားတယ္။ ဘယ္လို ႏွိပ္ရတယ္ေပါ႔ေလ။ တျခားဟာေတြ ေလ်ာက္မႏွိပ္နဲ႕ဆိုျပီး။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေတာ႔ မွားႏွိပ္လိုက္မိတာ Menu ေတြေပၚလာတယ္။ ဘာမွလည္း ဆက္မလုပ္တတ္ေတာ႔ဘူးေလ။ သူငယ္ခ်င္း ဆူတာ ခံလိုက္ရတယ္။ အဲဒီလိုမွားႏွိပ္ရင္ sim card ပ်က္တတ္တယ္ဆိုလားပဲ။ ေနာက္မွ ဖုန္းအေၾကာင္းသိျပီး ဒီေကာင္႔ကို ျပန္ဆဲရတယ္။ အဲလိုတံုးၾကတာ အဲဒီတုန္းက။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Academy တက္တုန္းက Chemistry သင္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဆရာမေလး ဧည္႔လာေတြ႔တယ္။ ဆရာမေက်းဇူးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး အေပၚမွာ ရွိတယ္ေလ။ ပိုက္ဆံမရွိရင္ လဲ ဆရာမဆီ သြားေခ်းျပီး သံုးခဲ႔ၾကရတယ္။ ေငြလႊဲတာ ကအစ မိဘေတြ အပ္ထားတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဆိုတာ ဆရာမ ဆီမွာ နည္းတာမွ မဟုတ္တာ။ ဆရာမကို လာေတြ႔ၾကတဲ႔ တပည္႔ေတြ မနည္းပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာမကို ႏႈတ္ဆက္ ကန္ေတာ႔ၾကရင္း ၾကိဳးစားဖို႔ ကတိေတြ ေပးခဲ႔ၾကတယ္။ သံုးရက္ေလာက္ ေစာင္႔ျပီး ၁၇-၉-၂၀၀၂ မွာ မနက္ ၂ နာရီေလာက္ အေစာၾကီးထျပီး ေလဆိပ္ကို ဆင္းရတယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႔ ဘာအခက္အခဲမွ ၾကီးၾကီးမားမား မေတြ႔ရပါဘူး။ အေလးခ်ိန္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သယ္ခြင္႔ျပဳတယ္ဆိုမွ ထားခဲ႔ရတာေတြ အတြက္ ရင္ထုမနာျဖစ္ျပီး သတင္းမွားေပးတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကို ဝိုင္းေမတၱာပို႔ၾကတယ္။ ေလယာဥ္က ၇-၄၅ မွာ စထြက္တယ္။ လမ္းမွာ အခ်ိဳရည္တိုက္တယ္။ ကရာခ်ိ ေလဆိပ္ကို ၁၁-၃၀ မွာေရာက္တယ္။ တစ္နာရီေလာက္နားျပီး ၁၂-၃၀ မွာ ေလယာဥ္ျပန္ထြက္တယ္။ လမ္းမွာ ထမင္းေကၽြးတယ္။ ဟင္းေတြက ေအးစက္ျပီး ေရခဲ စိမ္ထားတာ ေပမယ္႔ ဆာေနလို႔ စားေကာင္းတယ္။ သိပ္ေတာင္ မဝခ်င္ဘူး ဟီး။ ေနာက္ ၅ နာရီေလာက္ ထပ္စီးျပီး မွ ေမာ္စကို ကိုေရာက္တယ္။ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္နဲ႔ဆို ညေန ၅-၃၀ ေလာက္ထင္တယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ႔ နာရီေတြ မတူေတာ႔ဘူး။ ျပန္တိုက္ရတယ္။ အဝမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြ လာၾကိဳေနၾကတယ္။ ျပည္ပမွာ ကိုယ္႔ စီနီယာ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္တဲ႔ ကိုမ်ိဳးမင္းထြန္းတို႔၊ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး တို႔ကို ျပန္ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာလိုက္တာ။ ေက်ာင္းက လာၾကိဳတဲ႕ ကားနဲ႔ တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္စီးျပီးမွ အေဆာင္ကို ေရာက္တယ္။ ကားေပၚကအဆင္း ရာသီဥတု ကေအးျပီး ႏွင္းေတြ စက်ခ်င္ေနျပီ။ ခ်မ္းလိုက္တာ။ အေဆာင္ထဲကို အျမန္ဆံုး ဝင္ေျပးၾကရတယ္။ အခန္းနံပါတ္ က ၇-၁၂ ကိုရတယ္။ အဲဒီညက ထမင္းကို ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးတို႔က ခ်က္ေကၽြးလို႔ အားရပါးရ စားခဲ႔ၾကရတယ္။ လာတုန္းက ဆန္တို႔၊ အခ်ိဳမႈန္႔တို႔ ဝယ္လို႔ရမွန္း မသိခဲ႔လို႔ အကုန္သယ္ခဲ႔ၾကတာ။ ေလးလိုက္တာ။ ဒါေတာင္ သူငယ္ခ်င္းက အခ်ိဳမႈန္႔ထုပ္ကို ဝယ္ရမရမေသခ်ာလို႔ သံုးႏွစ္စာ တြက္ျပီး သံုးေနေသးတယ္ေလ။ ဟားဟား။ ခုျပန္ေတြးေတာ႔ ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ေနာက္ေန႔ေတြ ေကာင္းေကာင္း အနားရတယ္။ ၂၃-၉-၂၀၀၂ မွာမွ ေက်ာင္းစသြားရတယ္။ ရုရွား ဘာသာစကားကို ဆရာၾကီး နီကိုလပ္ နဲ႔ ဆရာမ နာတာလ်ာ တို႔က ၂ ေယာက္ခြဲသင္ေပးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သေဘာေကာင္းျပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ ဆရာၾကီး နီကိုလပ္ကို အထက္က စီနီယာေတြ ေခၚတဲ႔ အတိုင္း ေတာသားၾကီးလို႔ ခ်စ္စႏိုး ေခၚျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ အရင္က ရုရွ က ဆရာ၊ ဆရာမေတြ မ်က္ႏွာေသၾကီးနဲ႔ ဆူပူေနမလားလို႔ ျမင္ေယာင္ျပီး စိုးရိမ္ခဲ႔တာ မွားမွန္းသိရတယ္။ ဆရာမ နာတာလ်ာ ကလည္း မိဘ လို အစစ အရာရာ ကူညီ သင္ျပေပးခဲ႔တယ္ေလ။

အဲဒီတုန္းက ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လြမ္းဖ်ား၊ လြမ္းနာ က်လိုက္ေသးတယ္။ ကဗ်ာေလးေတြ သက္ေသ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို ရုရွားေရာက္ ကဗ်ာမ်ားလို႔ နံပါတ္စဥ္တပ္ထားမိတယ္။

မလြမ္းမိေအာင္ အားတင္းထားတယ္…
“ေကာင္း” ရယ္
ကိႏၷရီ ေခ်ာင္းျခားတာ
တစ္ည ထက္ ပိုမၾကာခဲ႔ပါဘူး
ေမာင္တို႔ အျဖစ္က
ပင္လယ္ အထပ္ထပ္
ကမာၻကို ဟိုးတစ္ဘက္ ျခားျပီးမွ
ခြဲခဲ႔ရတာပါ။
လြမ္းတတ္မယ္ဆို
“ေကာင္း” မ်က္ရည္ ေမာင္႔ဆီ စီးဆင္းလာေရာေပါ႔
ေမာင္ ကေတာ႔
လြမ္းတတ္ေပမယ္႔
မလြမ္းေတာ႔ပါဘူး အခ်စ္ရယ္
လြမ္းေနရင္ ပိုေဝးတတ္တယ္တဲ႔
အေရြ႕ မရွိလို႔
အလုပ္မျဖစ္ရင္
ဘယ္..ျပန္ခ်ိန္နီးႏိုင္ပါ႔မလဲေနာ္
ဒါေၾကာင္႔
ေမာင္ေလ
မ်က္ရည္သုတ္ျပီး
စာလုပ္ေနတယ္ကြယ္႔….။
ဘလူးဖီးနစ္
ရုရွေရာက္ ကဗ်ာ အမွတ္(၁)
၃၀-၀၉-၂၀၀၂

ဒါေတြ ကို လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၆ ႏွစ္ေလာက္က ဒိုင္ယာရီထဲကေန ျပန္ေရးထားတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ အေသးစိတ္ မေျပာေတာ႔ပဲ ထူးျခားတာေလးပဲ ေျပာျပေတာ႔မယ္ေနာ္။ ဆက္ရန္….